Voor de introductie van rabarber uit Azië werd veldzuring in Europa vaak geteeld als zure stengelgroente. Alle plantendelen, ook de zaden, zijn eetbaar en zeer lekker. Zijn stelen worden ook werkelijk net als bij rabarber gebruikt. Geschild kan men ze rauw eten, tot compote verwerken, zelfgemaakte jam toevoegen of als taart bedekking gebruiken. De bladeren kunnen vers als salade of ook kort geblancheerd of gestoomd als spinazie worden gegeten en worden ook graag verwerkt tot pesto of soep. De smaak van veldzuring is duidelijk zuurachtig, zoals de naam al zegt. Bovendien is de grote veldzuring een van de zeven kruiden, die men nodig heeft voor de Frankfurter groene saus. De bloemen zijn een goede sla toevoeging en kunnen met de juiste grootte zelfs als groente worden gekookt. Tevens kunnen de zaden gemalen en als zoete lupinebloem als bakadditief of ook rauw worden gebruikt en gegeten. Voor alle delen van de veldzuring geldt overigens: Vanwege het bevatte oxaalzuur wordt overmatige consumptie niet aanbevolen. Als geneesmiddel komt de plant tot inzet bij spijsverterings- en menstruatie klachten, waarbij de bladeren als thee worden gezet. De wortels en de stelen wederom leveren uitstekende kleurstof en meubel- en bestek poetsmiddel, het plantensap heeft sterk vlek verwijderende werking en kan zelfs inktvlekken verwijderen.
Er zijn geen beoordelingen.
Bekijk a.u.b. onze privacyverklaring
