Zaden van oude en zeldzame komkommervariëteiten zijn de moeite waard om mee te experimenteren in de tuin, want naast de groene, slanke slarassen, die bijna alleen in kassen gedijen, en de kleine, dikke inmaakkomkommers, zijn er ook veel curieuze komkommervariëteiten, zoals de slangenharenkomkommer met zijn prachtige bloemen. Er zijn ook veel curiosa uit Azië die hier weinig bekend zijn, maar ook goed gedijen in Centraal-Europa.

Komkommer: Geschiedenis en soorten

De komkommer (Cucumis sativus) behoort tot de pompoenfamilie en is een zeer oud gewas. Het komt oorspronkelijk uit India, waar het al in 1500 voor Christus werd verbouwd. Komkommers waren zeker al rond 200 voor Christus verkrijgbaar in Europa, want ze waren erg populair bij de Romeinen. Komkommers zijn vandaag de dag nog steeds erg populair. Er zijn twee belangrijke komkommersoorten in Centraal-Europa: De slakomkommer of slangenkomkommer en de inmaakkomkommer of augurk.

Komkommers zijn veel kwetsbaarder en worden voornamelijk in de kas gekweekt. De vruchten zijn groen, hebben een gladde schil, zijn langwerpig, recht tot licht gebogen, ongeveer 20-35 cm lang en wegen tussen 300 en 500 gram. De komkommer wordt vers en ongekookt gegeten in een salade. De robuustere inmaakkomkommers worden ook wel 'landkomkommers' genoemd, omdat ze altijd buiten worden geteeld. Ze worden geoogst als ze onrijp zijn en worden meestal bewaard in potten als augurken. Deze variëteiten zijn minder lang en iets dikker in verhouding dan de slangenkomkommers. Ze kunnen een gladde tot stekelige huid hebben en zijn ook groen van kleur.

De vrucht van de komkommer is overigens een gepantserde bes en hoort als zodanig eigenlijk bij de bessen - maar voor de eenvoud plaatsen we komkommerzaden in de groentecategorie.