Bonenzaden

Het woord boon verwijst naar zowel de plant als de peulen, hulzen en zaden. Bonen zijn een van de oudst bekende gekweekte planten, want ze werden al in 6000 voor Christus als gewas verbouwd in Peru. In de 16e eeuw kwamen bonen naar Europa.
Ze behoren tot de familie van de vlinderachtige en bevatten het eiwit fasine, dat giftig is voor mensen. Dit wordt echter vernietigd door verhitting, zodat gekookte bonen met smaak kunnen worden gegeten. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de lage struikbonen en de klimmende pronkbonen op basis van hun groeiwijze. In het algemeen zijn bonen een van de belangrijkste voedingsmiddelen voor de wereldbevolking.

Bonensoorten

Bonen behoren tot de familie van de peulvruchten en zijn wereldwijd een zeer belangrijk basisvoedsel. De boon is rijk aan vezels en eiwitten en maakt daarom deel uit van de verschillende kookstijlen in de wereld. In Europa is de klassieke tuinboon (Phaseolus vulgaris), die ook snij- en struikbonen omvat, de meest bekende boon. Of de onrijpe peulen worden gegeten als groene bonen en wasbonen, of de gedroogde rijpe zaden, die er in verschillende kleuren, vormen en maten zijn.

De veldboon (Vicia faba), die al inheems was in Europa vóór de gewone boon, zou echter oudere rechten hebben. Het staat ook bekend als tuinboon of paardenboon en wordt vaak geserveerd als bonen met spek. Natuurlijk zijn er wereldwijd nog veel meer plantensoorten die tot de bonenfamilie behoren, zoals de sojaboon, de adukiboon, de pronkboon en nog veel meer.